Inspiratie

Iemand zei deze week: ‘ik kan het woord inspiratie niet meer horen’. Hij zei er verder niets over, maar het was het begin van zijn speech die hij moest houden ’ter inspiratie’, zoals de organisatie hem had gevraagd. Dat hij had toegezegd was alleen omdat hij nu eenmaal graag verhalen vertelt. ‘Of u geïnspireerd wilt raken, moet u helemaal zelf weten.’
Sommige woorden worden sleets als ze vaak worden gebruikt. Het lijkt net of de ziel eruit gaat. In deze categorie hebben we vele woorden, zoals ‘eigen kracht’, ‘organisch’, ‘participatie’, en ook ‘dialoog’, ‘ontmoeting’ en niet te vergeten ‘verbinding’. Zelfs inspiratie inspireert niet meer.
Inspiratie is synoniem aan vrijblijvend geworden. Je hoeft je er verder niets van aan te trekken; het is alleen ’ter inspiratie’. Misschien brengt het je op goede ideeën, misschien ook niet. Even goede vrienden. Een toespraak ter inspiratie is een excuus om nog even wat anders te gaan doen. Zaken doen we toch nog niet. De echte onderwerpen komen later.
Als we het niet meer weten, laten we ons inspireren. Een inspirerend verhaal biedt ons misschien een andere manier van kijken, waardoor we iets zien, wat we eerder niet zagen. Ongeïnspireerd staat ondertussen voor saai, routineus, onverschillig. In die toestand komen we niet tot de oplossing van wereldproblemen.
Inspireren doen we aan het begin van een bijeenkomst. Even de luiken open, een ander denkraam, out-of-the-box! Een vergadering gewoon beginnen met opening, mededelingen en het verslag van de vorige keer, is er niet meer bij. Ergens zal eerst een vonk overslaan, de heilige geest neerdalen uit de hemel, waardoor het bloed naar de wangen stijgt en de ogen beginnen te stralen.
Pas daarna zal de vergadering zinvol zijn, want geïnspireerde mensen praten in alle talen (Handelingen 2, vers 1-4).