Honderdvijftig

Het begon op 11 augustus en na vijftig blogs oefenen, ben ik op 29 september 2013 openbaar gegaan. Vandaag, honderd dagen en honderd blogs verder, mag ik mijn volgende jubileum vieren. Dit zijn de spaarzame gelegenheden dat ik het mezelf gun om over het schrijven zelf te schrijven. De verleiding is elke dag groot daar een blog aan te wijden, want het houdt me nogal bezig. Het dagelijkse leven moet zich nogal plooien rond deze afspraak met mezelf.
Meestal schrijf ik de avond ervoor een paar alinea’s zonder dat ik weet hoe het afloopt en na een nachtje slapen maak ik het voor het ontbijt af. In de regel verschijnt de blog dan ergens tussen zeven en acht in de ochtend. Het is aardig om te merken dat in datzelfde uur nog wel iemand reageert met enkel een ‘like’ of soms met een regeltje tekst. Dat doet me genoegen, al zou er maar één zijn die mijn blog die dag leest. Het is vleiend als iemand de blog retweet of op zijn eigen facebookpagina post. Soms zie ik mijn blog verschijnen in particuliere digitale krantjes (paper.li). Ook dat is mooi. Maar nog steeds weet ik niet hoe ik mijn activiteiten moet beoordelen.
Ik vind het soms aanmatigend om elke dag aandacht te vragen voor mijn particuliere gedachten en belevenissen. Bovendien offer ik voor die aandacht mijn anonimiteit en een deel van mijn privacy op. Ik doe wat in de roman ‘De cirkel’ van Dave Eggers (lezen!) leidt tot een beklemmende samenleving; omdat iedereen alles met elkaar deelt, ben je verdacht als je dat niet doet. Dus heb ik eigenlijk wel wat te vieren vandaag? Het volgende feestje is over drieëndertig blogs. U kunt zelf wel uitrekenen wat ik dan zou kunnen vieren, maar misschien doe ik dat ook wel niet.