Webwinkel

Er stond al twee dagen een pakje van bol.com in de gang voor de buurvrouw. Het stond ons niet in de weg, maar we waren wel benieuwd wat er in zat. Misschien een boek of een DVD, maar het zou ook iets totaal anders kunnen zijn. Niet dat het ons iets aanging, maar toch. Meestal kwamen haar pakketjes van Zalando.
Gisterenavond rond tien uur stond de buurvrouw plotseling in onze keuken om het af te halen. Hoewel onze voordeuren naast elkaar liggen, had ze een muts op en een dikke jas aan. Zo koud was het niet. Misschien was ze net thuis gekomen en had ze besloten niet eerst haar jas uit te trekken, maar onmiddellijk bij ons langs te gaan toen ze het briefje van de postbezorging vond.
Ze keek vanuit onze keuken vol kerstversieringen de woonkamer in en bewonderende onze kerstboom. ‘Wat is het hier lekker warm en gezellig!’ Dat vonden wij ook. Ik stelde me voor hoe koud en donker haar eigen huis misschien nog was, en nodigde haar uit om nog wat te drinken. Daar voelde ze wel iets voor.
We schaarden ons rond de kerstboom en we kwamen in een openhartige stemming. Met een glaasje wijn bij kaarslicht spraken we over onze jeugd, familie en andere tijden. We woonden al zeven jaar naast elkaar, maar zo’n gesprek hadden we nog niet eerder gehad.
Soms hoor je klagen dat in het digitale tijdperk mensen elkaar niet meer spreken, maar dankzij de webwinkels is het tegendeel waar. Rond middernacht verliet ze ons huis na een warme omhelzing. Ze vergat nog bijna het pakje mee te nemen waarvoor ze gekomen was.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.