Sokken

Niets zo vervelend om ’s ochtends de deur uit te moeten terwijl het pijpenstelen regent. Ik pak me helemaal in met regenbroek en regenjas. Ik knoop zelfs mijn capuchon op, al ziet het er nog zo dom uit. Nood breekt wet. Ik moet naar mijn werk en heb alleen een fiets.
Opnieuw neem ik me voor nu eens een goed regenpak te kopen. Na een paar kilometer voel ik een koude waterstraal langs mijn linkerknie naar binnen kruipen en over mijn kuit naar beneden lopen. Nog een kilometer verder voel ik een natte plek ontstaan ter hoogte van mijn borstbeen, waar het water een gat in de ritssluiting heeft gevonden.
Het regent zo hard dat het Gerrit Schultepad het water niet kan verwerken. Ik laveer links om grote plassen heen, die allemaal rechts op het pad liggen. Opeens is er een tegenligger met een grote paraplu voor zijn hoofd, die me dwingt dwars door de plas te gaan. Hoe snel ik ook mijn benen optrek, ik voel een golf water in mijn schoenen lopen.
Als ik op het stadhuis arriveer, is mijn kostuum op diverse plekken doorweekt en heb ik natte sokken. Ik ga er van uit dat het allemaal wel zal opdrogen en stort me in de vergaderingen. Maar de sokken drogen niet op. Ik verplaats me met natte voeten door het stadhuis. De rillingen beginnen over mijn rug te lopen. Voel me steeds kouder en beroerder. In mijn hoofd begint het scenario ‘als ik maar niet ziek word’. Dat is een gedachtenstroom, die bestaat uit: ‘ik ben nooit ziek’, ‘ik heb geen tijd om ziek te worden’, ‘ik wil niet ziek worden’ en alle varianten erop met het woord ziek erin. Dat scenario maakt je zowiezo ziek of je nu natte voeten hebt of niet.
Als ik om twee uur eindelijk een gaatje in mijn agenda heb, ren ik naar de HEMA om de hoek en ik koop meteen de dikste geitenwollen sokken die ze hebben. Terug op kantoor trek ik die onmiddellijk aan en zet mijn natte schoenen omgekeerd op de verwarming. De laatste vergaderingen doe ik op kousenvoeten, in de hoop dat mijn schoenen nog even willen opdrogen, voordat ik weer naar huis fiets. Buiten begint het inmiddels al weer zachtjes te regenen.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.