Recht

In de Volkskrant stond dit weekend een verhaal over de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, dat opviel door de afbeelding van de minister van Buitenlands Zaken cartoonesk verstrikt in de dertig rechten.
Het herinnert me aan een plan van een oud-collega, actief voor Amnesty International, die de dertig rechten wilde ophangen aan dertig gebouwen in Almere. Bijvoorbeeld: het recht op onderwijs op een schoolgebouw, het recht op vrije meningsuiting op het kantoor van de Almere Vandaag, en het recht op een eerlijke rechtspraak op het justitiekantoor.
Ik ben me niet elke dag bewust van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, maar ik bedenk me nu dat het waarschijnlijk het belangrijkste document van onze tijd is. Het zou niet verkeerd zijn om daar vaker aan herinnerd te worden. Op ons buurthuis kan ook een bordje hangen. Artikel 20: Iedereen heeft recht op vrijheid van vreedzame vereniging en vergadering. Niemand mag worden gedwongen tot een vereniging te behoren.
De Verklaring van de Verenigde Naties is het resultaat van drie millennia macht en strijd en heeft zijn wortels nota bene in Iran, beter gezegd in Babylon, zo leert Wikipedia. 539 jaar voor Christus veroverde Cyrus de Grote het toenmalige Perzië en gaf alle slaven de vrijheid. Bovendien mochten ze zelf een religie kiezen en er was rassengelijkheid.
De ‘Universele Verklaring’ is van 10 december 1948. Met de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog nog vers in het geheugen, was er voldoende bereidheid deze verklaring te ondertekenen. Niet dat je verplicht was je eraan te houden, maar toch. De ‘Verklaring’ kent inmiddels vele uitwerkingen, zoals ons eigen Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.
Het belang kan niet onderschat worden. Het is waardevol te beseffen dat niets vanzelfsprekend is in deze wereld. Bovendien gaat het niet alleen om het recht van de mens ten opzichte van de staat, maar ook het recht van mensen ten opzichte van andere mensen. Dus, wat mij betreft, timmer ze als Lutherse stellingen op al onze openbare gebouwen. Misschien bestaat dat plan nog.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.