Nivellering

Er zijn mensen die te veel verdienen en er zijn mensen die te weinig verdienen. We weten niet wat te veel is, maar wel wat te weinig is. Als je het minimumloon verdient dan mag je hopen dat je geen kostwinner bent. En met alleen een uitkering houdt een gezin het hoofd niet boven water. Daar zou je iets aan moeten doen. Ook met het argument dat extra koopkracht aan de onderkant onmiddellijk tot extra consumentenbestedingen zouden leiden, en dat is goed voor de economie.
Maar als het om inkomens gaat, gaat het altijd over verhoudingen. Op het voetbalveld kunnen in hetzelfde team de inkomensverschillen in de miljoenen lopen. Dan gaat het er bij de ABN AMRO nog vrij bescheiden aan toe. De topbestuurder van onze staatsbank verdient minder dan een kwart van het jaarsalaris van de rechtsback van het Nederlands Elftal. En die verdient dan maar de helft van wat onze vedette, Arjan Robben verdient.
Ieder mens heeft het recht op zoveel mogelijk inkomen en mag proberen dat in onderhandelingen met zijn baas voor elkaar te krijgen. Als je die grote inkomensverschillen onrechtvaardig vindt (of slecht voor de economie) dan is er maar één manier om te nivelleren: vakbonden moeten in CAO’s afspreken dat de verhouding tussen het hoogste en het laagste salaris maximaal 20 is.
Als de magazijnbediende 20.000 euro per jaar verdient (wettelijk minimumloon), dan verdient de topman altijd nog 400.000 euro. Toch twee keer de Balkenende-norm. Gaat het goed met het bedrijf, dan mag iedereen daarvan profiteren. Als de topman dan ineens 500.000 euro verdient, dan heeft de magazijnbediende recht op 25.000 euro. Zo kunnen bestuurders zelf profijt hebben van een goede CAO. Geef je de werknemer 100 euro meer, dan ga je er immers zelf 2000 euro op vooruit. Als ik aandeelhouder was van de ABN AMRO, zou ik de bestuurders die optie in overweging geven.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.