Lef

Wie vertelt het verhaal? De man die zijn paspoort kreeg bezorgd twee uur voordat zijn vliegtuig vertrok? Of de trotse medewerker van Burgerzaken die dat regelde?
Het verhaal gaat over de stress van de man uit Almere die alles al had geregeld voor een zakenreis die via Moskou naar Azië zou gaan, maar zijn paspoort waarin de visa al waren gestempeld, bleek maar vijf maanden geldig. In sommige landen is dat een probleem en dus had hij binnen een week een nieuw paspoort nodig.
Zo’n spoedaanvraag gaat honderd keer goed en dan één keer niet, en dit was die ene keer. Er kan nu eenmaal van alles mis gaan. Het formulier raakt zoek, het paspoort heeft een drukfout, het computersysteem valt uit. Van die dingen.
Het verhaal gaat over de beroepstrots van de ambtenaar. Binnen 24 uur regelde zij alsnog het paspoort en een collega bracht het de volgende ochtend in haar eigen auto van Almere naar vliegveld Eindhoven, waar het vliegtuig al klaar stond. Een kostbaar paspoort, dat wel, maar de ambtenaar wilde niet dat de man zijn vluchtschema zou moeten aanpassen, zijn zakenafspraken zou moeten afzeggen en zoveel overlast zou hebben van iets wat alle dagen goed zou moeten gaan.
Wie vertelt dit verhaal? Misschien is het voor de man een mooie anekdote op een verjaardagsfeestje. Voor de collega’s op het stadhuis is het een casus om te bespreken tijdens het casusoverleg. Maar het verhaal gaat niet over de kosten van een dienstreis, noch over aansprakelijkheid of verzekeringen. Het verhaal gaat niet over het voorkomen van een klacht of een schadevergoeding. Het gaat over het lef om van de protocollen af te wijken om een ander te helpen. Waar systemen het laten afweten, kan een mens het verschil maken. Daarom vertel ik dit verhaal.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.