Jonas

Ik las zaterdag in een commentaar in De Volkskrant dat vooral gematigde moslims, meer dan welk andere groep gelovigen, het slachtoffer zijn van de fundamentalisten van IS. Ik wilde weten wat gematigd was en ik herinnerde me bovendien dat niet alleen moslims, Sjiieten, maar ook een grote groep christenen, Yezidi’s, de stad Mosul was uitgejaagd.
Via Google kwam ik terecht op de Wikipediapagina van Mosul. Deze stad is met bijna 700.000 inwoners vergelijkbaar met Amsterdam. De stad ligt aan de Tigris, in het hart van de bijbelse geschiedenis. Er zijn tomben, graven, tempels, die direct verwijzen naar passages uit het Oude Testament en de Koran.
Zo is er het graf van Jona. De profeet die wij kennen als Jonas die in de walvis zat. In de Koran komt hij ook voor, als de profeet Yunus, zoals alle profeten uit de Bijbel ook in de Koran voorkomen. Het graf van Jona is van 800 voor Christus en ligt in Mosul. Stel je voor! Een graf van een profeet van 2800 jaar oud.
Maar IS heeft de stad op 10 juni 2014 ingenomen. Twee dagen voor de start van het WK-voetbal in Brazilië, en het is mij ontgaan. Vervolgens zijn er volgens Wikipedia 500.000 mensen van allerlei gezindten, orthodox, joods, islamitisch, op de vlucht geslagen en heeft IS systematisch moskeeën, kerken, synagogen, tempels en tombes vernietigd.
Ook heeft IS het graf van Jona vernietigd, meldt The Shia Post op 26 juni 2014. En dan snap ik het even niet meer. Als het graf van een profeet niet heilig is voor een fundamentalist, wat dan nog wel? Afgodsbeelden, nee dat mocht niet van de bijbel en vanuit dat oogpunt was een beeldenstorm, zoals we die ook in Europa hebben meegemaakt, hoe verwerpelijk ook, nog te begrijpen, maar een graf is geen beeld, en Jona was een profeet. De enige verklaring voor deze vernielzucht is dat een fundamentalist wil dat er geen andere profeten worden aanbeden dan Mohammed en God zelf.
Het gematigd denken houdt op als het radicale geloof begint. Een oorlog is niets voor gematigde mensen. Er zijn weinig mensen die, terwijl ze mogen doden, plunderen en vernielen voor de goede zaak, in staat zijn gematigd te blijven. Een gematigd mens (moslim of christen) is held noch schurk; hij is meestal het slachtoffer.