Houdbaarheidsdatum

De yoghurt bij mijn ontbijt is ruim over de houdbaarheidsdatum. Er staat twaalf september op het pak. Het is nu de vijfentwintigste. Geen probleem lijkt me. Yoghurt is van zichzelf al zo zuur, dat het niet veel zuurder kan worden. Als er groene vlokken op te zien waren, dan was het niet meer te eten geweest, maar het ziet er nog prima uit.
Ik ga er ook van uit dat de houdbaarheidsdatum die de melkfabriek er machinaal op drukt, niet de echte houdbaarheidsdatum is, maar de uiterste dag waarop de fabriek de kwaliteit nog garandeert. De yoghurt kan veel langer mee natuurlijk, maar de producent bouwt een ruime veiligheidsmarge in. Hij zal niet het risico willen lopen dat een klant door zijn yoghurt vergiftigd wordt, omdat hij de datum wat te optimistisch heeft gekozen. Nu hebben we in Nederland geen claimcultuur, maar een Noord-Amerikaan kan natuurlijk ook heel toevallig bij het ontbijt aan zijn bedorven yoghurt zitten, en dan kun je de fabriek wel sluiten.
Deze redenering is de redding voor de voedselbank in Almere. Op alle bederfelijke producten in de supermarkt zit die ruime marge in de houdbaarheidsdatum. Is die datum bereikt, dan kan de supermarkt ze nog één dagje in de aanbieding doen, maar daarna niet meer. De vakkenvullers vullen dan de vakken niet meer, maar brengen de onverkochte waren met dozen vol naar het verzamelpunt, waar vrijwilligers er gratis voedselpakketten van maken. In het huidige economische klimaat biedt de voedselbank voor veel mensen in Almere een uitkomst. In het kader van maatschappelijk verantwoord ondernemen, zou ik fabrikanten daarom adviseren om de houdbaarheidsdatum in deze crisisjaren nog iets voorzichter in te schatten.