Gezin

Op de markt in Almere Haven staat het oudste beeld van de stad. Het is er neergezet in 1979, een paar jaar nadat de eerste bewoners zich in Almere hadden gevestigd. Het heet Het Gezin en het is bedoeld als eerbetoon aan de jonge gezinnen die in die jaren naar de nieuwe stad in de polder trokken.
Het beeld bestaat uit vier figuren in een vierkant, opgetrokken uit beton, elk een andere kleur en zittend op een eigen blok. Als je weet dat het beeld een gezin is, herken je de vader, de moeder en de twee kinderen. Ze zitten zoals ze zouden zitten aan een ontbijttafel; de ouders tegenover elkaar, de kinderen tegenover elkaar.
Het is een beeld dat, door de kleurrijke ringen om de lijven, lijkt te bewegen als in een LSD-trip waarvan men eind jaren zeventig niet genoeg kon krijgen. Deze wormachtige mensen in zwart, geel, oranje en groen kon je toen verwachten op de hoes van een psychedelische plaat van Pink Floyd of Frank Zappa met kritische liedteksten over sociale systemen, waarvan het gezin er één was, de hoeksteen van de samenleving.
‘Die mensen hebben contact met elkaar’, zei de kunstenaar, maar zo is het niet. Wat had hij werkelijk voor ogen toen hij het gezin dat in essentie warm en geborgen hoort te zijn, vereeuwigde in beton en glazuur? Er is een afgemeten afstand tussen de gezinsleden. Ze zijn onherkenbaar als spoken en zitten ijzig stil.
Het is een angstaanjagend beeld. De vier leden van het gezin hebben helemaal geen contact; ze houden elkaar alleen maar in de gaten. Geen gezichten om te behagen, geen armen om te omarmen, hun identiteit niet meer dan een lengte en een kleur. Vastgeklonken op hun betonnen zetels, is er geen emotie anders dan de angst voor de ander.
Heeft de kunstenaar het zo bedoeld, maar wilde hij het in 1979 niet hardop zeggen om het feestje van de jonge stad niet te bederven? Of is het slechts mijn interpretatie en herinnering aan het gezin van eind jaren zeventig, toen ik zelf nog een puber was en niets liever wilde dan uitbreken?
Dit beeld is een tijdsbeeld van een periode in de vorige eeuw, toen ieder van ons zich emancipeerde en patronen doorbrak. Het Gezin van Jan Snoeck op de Markt in Almere Haven herinnert ons daaraan; aan de verbanden die koesteren en beklemmen, zoals ze altijd zullen blijven doen.

(Gepubliceerd in Lifestyle Almere, 2014, nr. 3, als ‘Het gezin’)

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.