Drinkwater

Wij zaten met zijn vieren aan het diner voorafgaand aan de theatervoorstelling. Jan vroeg om een glas water bij het eten. De vrouw die ons bediende zei dat ze Spa Blauw en Spa Rood had. Ze vroeg daar twee euro per flesje voor.
Ik merkte op dat was aangetoond dat het Almeerse water uit de kraan beter is dan Spa Blauw. Een collega van Economische Zaken bij de gemeente Almere had mij dat onlangs verteld. Het was volgens hem zelfs het beste water van de wereld. We konden dus beter gewoon water bestellen.
‘Doet u mij maar een glas leidingwater’, zei Jan, die altijd wel in is voor een voordeeltje. ‘Nee, dat serveren wij niet’, zei de vrouw resoluut, hoewel ze mijn aanbeveling had gehoord. Ze liet zich door ons niet van de wijs brengen.
Hij besloot er dan maar van af te zien. Niet omdat hij geen dorst meer had, maar meer uit principe. Als je een gast geen glas leidingwater wilt geven, dan maar helemaal niets. Zo zit hij in elkaar.
Ik vroeg me af hoeveel marge er op een flesje Spa Blauw van 2 euro zit? Misschien wel 50 cent. Zou je dat voor een glas Almeers kraanwater vragen, dan zou ik daar best mee kunnen leven. De bediening moet immers ook betaald. Maar domweg niet serveren, is absurd.
In welk restaurant dan ook moet je gasten altijd een glas water geven als ze daar om vragen. Dat is de minste vorm van gastvrijheid. Je wilt toch niet dat ze tussen de gangen door naar het toilet moeten rennen om hun dorst te lessen.
Voor de Almeerse horeca ligt hier een kans om zich te onderscheiden van de rest van Nederland. Plak allemaal een blauwe sticker op de deur met: Het beste water van de wereld is hier gratis!