Data

En dan was er nog de ontmoeting met de vertegenwoordiger van een groot Chinees Telecombedrijf. Een grote slanke Nederlandse man met bruine krullen en een bril. Voor zich op tafel had hij drie mobieltjes liggen, die om de haverklap begonnen te trillen. Hij liet me zijn nieuwste Chinese variant zien en vertelde erbij dat de economische levenscyclus van een mobieltje in China inmiddels niet langer dan drie maanden was.
Ik had een lunch geregeld, maar hij raakte de broodjes niet aan. Hij sprak over de activiteiten in Duitsland en wat ze in Nederland van plan waren. Als het ging om de ontwikkeling van de digitale overheid in China, dan kon Nederland daar nog wat van leren. De Chinezen hadden qua ICT in één keer de stap naar de eenentwintigste eeuw gemaakt, terwijl Nederland in het stenen Microsoft tijdperk was blijven steken. Dat was de wet van de remmende voorsprong.
Zodra ik met IT-ers in contact kom, verlies ik mijn grip op de werkelijkheid. Mijn beperkte kennis van datasystemen en computernetwerken stamt nog uit de vorige eeuw. In het betoog van deze commerciële man zocht ik amechtig naar aanknopingspunten tussen wat hij zei en wat ik weet. Wel werd mij duidelijk dat we aan de vooravond staan van een verknoping van alles aan alles. The Internet of Things. We kunnen onszelf en onze omgeving uitrusten met sensoren, camera’s, ingebouwde chips en meetpunten, zodat we een eindeloze hoeveelheid data kunnen verzamelen. Big data. Met die data kunnen we dan leuke dingen doen. We kunnen zien of het nog goed gaat met een alleenstaande oudere, welke hangjongeren er in het steegje staan, hoeveel energie een bepaalde wijk verbruikt, welke lantaarnpaal bijna de geest geeft, hoeveel fietsers er over een fietspad gaan, enzovoort. Op basis van al die data is dienstverlening mogelijk: extra zorg, eerder ingrijpen, preventief onderhoud, meer toezicht… Over heel Nederland kan het Chinese bedrijf een laag-energetisch grid leggen met een paar honderd zendmasten om al deze data te verzamelen. Stel je voor!
Ja, ik kan het me voorstellen. Ik ben nog van de generatie die Brave New World en 1984 voor haar Engelse boekenlijst moest lezen. Dat is ook een remmende voorsprong, waar China waarschijnlijk geen last van heeft.

Dit bericht is geplaatst in samenleven en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.