Autorit

Om vier uur op, om half vijf verzamelen en om vijf uur op de snelweg tussen Heerlen en Maastricht. In de auto een thermosfles koffie, gesmeerde broodjes en krentenbollen. We rijden 950 kilometer vanuit Zuid-Limburg diep Frankrijk in. Met twee volwassen echtparen in een Citroën Picasso, volgestouwd met skispullen, kleren en eten. Achter ons rijden nog twee auto’s met de rest van ons gezelschap. Mijn echtgenoot stuurt, ik zit klaarwakker naast hem, terwijl op de achterbank de anderen in slaap zijn gevallen. Als we door Luxemburg rijden, houd ik me een half uur bezig met een sodoku op een Iphone. Af en toe staar ik naar buiten in het donker. Er is bijna niemand op de weg.
De eerste stop is op een verlaten parkeerplaats, waar het toilet te vies is om te plassen. Als het begint te regenen in Noord-Frankrijk, tel ik de seconden van het interval van de ruitenwissers, en maak ik sommetjes met de cijfers op de tomtom. Nog twee uur verder, als het bijna licht is, drinken we koffie in een wegrestaurant.
Ik neem het stuur over en rijd een paar uur door tot ver op de tolweg naar Lyon. De auto is nu wakker. De stemming is opgewekt. Het regent niet meer, de zon schijnt door waterige sluiers, af en toe verdwijnt het Franse landschap in de mist. We tanken na ruim 600 kilometer, maar het overvolle wegrestaurant weerhoudt ons ervan om er te gaan eten. Dan liever nog een broodje in de auto, een slaatje en een pakje sinaasappelsap.
Het laatste stuk zit ik op de achterbank. Geleidelijk wordt het weer stil in de auto. Af en toe dut ik weg. Tegen drieën verlangen we naar het eindpunt. De ledematen zijn stijf, de lucht in de auto allang bedorven. Het ruikt naar oud brood, drop en sinaasappelschillen.
Maar als we de laatste berg beklimmen richting het skioord, is iedereen weer bij de les. Voorzichtig manoeuvreren we door de haarspeldbochten in een lange optocht achter een autobus, die we niet durven inhalen. Links en rechts van de weg verschijnt de eerste sneeuw. We kijken allemaal naar boven, om ergens een lift en de eerste skiërs te ontwaren. Als we om vier uur bij ons vakantiehuis arriveren, zijn we blij dat het toch weer meeviel. De autorit zit erop, de eerste wijnfles ontkurkt, de vakantie kan beginnen.