Verontwaardigd

Elke dag is er wel iemand verontwaardigd in mijn buurt. Dit uit zich in een rood hoofd, een luide, soms overslaande stem en in een pittige woordkeus. Ik ken de geschiedenis van het woord niet. Het kan zijn dat ver-ont-waardigd betekent dat iemand letterlijk in zijn waarde is aangetast. Hij is gekrenkt of voelt zich niet serieus genomen. Ver-ont-waardigd kan ook betekenen dat iemand in zijn opwinding zijn waardigheid verliest.
De verontwaardiging zelf kan over van alles gaan. Over het uitblijven van salarisverhoging. Over het klimaat in het kantoor. Over een vlek in de vloerbedekking. Maar laat je daar niet door afleiden; het heeft zelden iets met de feiten te maken.
Mij lukt het steeds beter man en bal te scheiden. Een verontwaardigde man is niet meer dan een verschijnsel. Hij laat zien dat hij iets zo belangrijk vindt dat hij zijn wellevendheid en zelfbeheersing ervoor wil verliezen.
Het is vaak niet weloverwogen wat-ie zegt en daar kun je ook weer verontwaardigd over zijn, maar beter is om je als een onafhankelijke getuige op te stellen. Je ziet de verwrongen uitdrukking op het gezicht, de wilde armgebaren en je hoort de korte klemtonen en de afgebeten medeklinkers. De vraag is: welke betekenis wil je daar aan geven?
Waar je getuige van bent, is geen agressie maar de uitdrukking van een behoefte. Een verontwaardigde reactie kun je daarom het beste tegemoet treden met erkenning en waardering. ‘Ik zie dat dit belangrijk voor je is.’ ‘Wat goed, dat je laat zien wat je raakt.’ ‘Ik waardeer je openhartigheid.’
Daar moet je wel goed in oefenen, want als het niet authentiek is, heb je kans dat de verontwaardiging escaleert in woede. En dan kun je alsnog klappen oplopen.

Dit bericht is geplaatst in communicatie en getagd , , . Bookmark de permalink. Reacties en trackbacks zijn beide momenteel gesloten.