Thai

Het Thaise restaurant Mallika zit aan de Evenaar, tussen de Irakese kapper en de Marokkaanse slager, in een complex met appartementen, dat er pas twee jaar staat. Het heeft op deze donderdagavond zeker zeventig eters, als je de afhalers meetelt. Dat is voor hun een doordeweekse avond. Op vrijdag, koopavond in Almere Buiten, en op zaterdag en zondag zit het hier nog veel voller. Dat weet ik, want wij komen hier vaak.
Het draait misschien zo goed door de bloemrijke plastic tafelkleedjes, door het originele Singh-bier uit de halveliterflessen, door de vele voorstellingen van Boeddha en Yashodhara aan de muren met bijbehorende papieren bloemenkransen, maar vooral door de glimlach van de zes vrouwen die het restaurant runnen.
De keuken is midden in het restaurant, waardoor je kunt zien hoe ze de hete kip met cashewnoten maken of het varkensvlees in zoetzure saus. De tafeltjes staan dicht op elkaar, zodat je altijd even je buren groet voordat je gaat zitten. Het is geen chique restaurant. Het is een plek om even wat te eten. Je hoeft je er niet voor om te kleden.
Als wij er zijn, zitten er ook twee hoogblonde dames, die net nog op de zonnebank lagen; een stevige boerenvrouw met haar grote zwarte man; een oud Amsterdams echtpaar, waarvan de man steeds moet hoesten; twee dikbuikige collega’s met het zweet op hun kale hoofden. Een gezin met twee puberkinderen. En dan wij nog, natuurlijk: twee oude homo’s die geen zin hebben om te koken.
Het zijn mensen met dubbele banen, lastige kinderen en tweede huwelijken. Ze zijn nog even werkeloos of hebben net weer een nieuwe klus. Ze komen overal vandaan, hebben alle kleuren van de regenboog, en ze wonen in de gezinswoningen in de Eilandenbuurt, de Landgoederenbuurt of de Sieradenbuurt, of in de appartementen langs de Evenaar. Het eten doet denken aan verre vakanties. De bediening is vriendelijk en snel. Almere is het landgoed voor gewone mensen, en hier zitten ze.