Dictee

Weet niet eens of je dictee zo wel schrijft. Mijn spellingcorrector geeft me in ieder geval gelijk. Ik heb deze week het Almeers dictee gemaakt en dat was niet eenvoudig. Als je dan het beste jongetje van de klas wilt zijn, val je van faalangst van je stoel.
Annemarie Jorritsma, onze burgemeester, las het dictee voor. Daar had ze nogal lol in. Zij hoefde het niet op te schrijven. Negligeetjes, push-upbeha’s, whatsappen. Het zijn vooral de van oorsprong buitenlandse woorden die mij de nek om deden. Grinniken had ik nog goed, maar all right schreef ik aan elkaar. En wat dacht je van Rhythm and Blues. De spellingscorrector van deze I-pad keurt het niet eens goed. De schrijver van het Almeers dictee, elk jaar een ander, had echt haar best gedaan om er iets ingewikkelds van te maken. Ergste instinkers: havoer met puntjes op de e, maar vwo’er en cda’er met een appelstrof (spel je dat zo?)
Het is een soort volksvermaak geworden om met elkaar te spellen en te toetsen of we de afspraken niet alleen kennen, maar ook vanzelfsprekend vinden. Het is een bepaald soort mensen dat daar genoegen in schept. Opvallend veel vrouwen waren er dit jaar, verder veel oude grijze mannen. Twintigers waren er helemaal niet bij. En al helemaal ontbrak de Almeerder met een niet-westerse achtergrond en dat is toch 30 procent van de Almeerse bevolking.
Wat mijzelf betrof. Ik zat er vooral qualitate qua. Er moest toch iemand van de afdeling Communicatie meedoen met het gemeentelijk dictee. Maar ook al ben ik elke dag met taal bezig, dat wil nog niet zeggen dat ik dan foutloos spel. Ik zou al blij zijn als ik onder het gemiddelde bleef. De winnaar had 28 fouten. Het gemiddelde was 55 fouten. Ik had er 47. Viel toch nogal tegen.