Analyticus

Als ik zondagavond naar Studio Voetbal kijk dan is dat eigenlijk zonde van de tijd. Voetbal is al niet bijster belangrijk. Praten over voetbal is dat nog minder. Met zoveel voetbal op tv wordt er ook meer over gepraat. Ik kan me niet heugen dat het woord ‘analyticus’ ooit een andere betekenis had. De beelden van de wedstrijden komen in slow-motion voorbij en de mannen (nooit een vrouw, liever ook geen vrouw) vinden er wat van, waarna ze nog eens naar dezelfde beelden kijken.
Het doet me denken aan de vele avonden in de kantine van SV Hulsberg in Limburg. We trainden op dinsdag en na afloop bespraken we onze eigen wedstrijd van de zondag ervoor. Vooral de broers Jan en Huub waren er goed in. Twee stammige kerels, type ruwe bolster blanke pit, die vrijmoedig in het leven stonden. Het hele team namen we door, van de keeper tot de spits. De tegengoals, de mislukte passes, de tactiek. Hoe meer bier we ondertussen dronken, hoe beter de meningen werden.
Op vrijdag trainden we weer en dan ging het over de wedstrijd die nog moest komen. ‘Als we die toch eens zouden winnen en de koploper uit Kerkrade zou het wel eens moeilijk kunnen krijgen tegen Beckerveld, dan deden we weer mee…enzovoort.’ Op vrijdagavond dronken we nog veel meer, waardoor de trainingsarbeid eigenlijk voor niets was geweest. Op zondagmiddag volgde de apotheose, met direct na de wedstrijd een gezamenlijke analyse van onze trouwste supporters. Als je daarna nog met Jan en Huub een kroeg verder ging, dan speelde je de wedstrijd nog eens helemaal opnieuw. En meestal had je hem dan toch kunnen winnen.
Studio voetbal is een vorm van ‘hanging around with the boys’. Mannen onder mekaar, op zoek naar vermaak, een sterk verhaal, een paar grappen misschien, vooral niet te serieus, compleet met clichés als ‘het is tegenwoordig toch wat’ en ‘dat deden wij vroeger niet’. Door een stroomstoring in Hilversum ging tijdens het gesprek laatst een keer het licht uit. Ook dat kwam me bekend voor. De kantinebeheerder had er soms ook genoeg van.