Almere houdt van jou

Ik zeg eigenlijk nooit: ‘ik hou van jou’. Iemand zei dat ik dat gerust vaker kon zeggen, want dat zou zeker gewaardeerd worden. Door mijn echtgenoot bijvoorbeeld. Toch doe ik het zelden. Waarom niet? Het voelt zo geforceerd. Als een slechte dialoog in een B-film. En het geeft me een benauwd gevoel, alsof ik een contract teken waar ik nooit meer af kom. Houden van is iets heel definitiefs. Het is ook een werkwoord, zeggen ze. Je moet er wel mee bezig blijven met dat houden van, anders kan het ook zomaar voorbij zijn. Dat bedoel ik dus: het schept verplichtingen.
Als iemand het tegen mij zegt, dan heeft het een heel ander effect. Fijn natuurlijk dat er iemand van mij houdt. Dat zou betekenen dat ik die inspanning waard ben. Toch wil ik die ander dan waarschuwen. Zeg dat nou niet, denk ik dan, want daar ga je spijt van krijgen. Als je zegt dat je van me houdt, dan hou je ook van al mijn scherpe en vooral botte kantjes. Die ken je vast nog niet allemaal. En ik hou het niet vol om ze voor je verborgen te houden.
En dat is nu juist de essentie. Ik hou van jou is onvoorwaardelijk bedoeld. Dat is een totaalverklaring. Alles hoort erbij. Het goede en het slechte, het mooie en het lelijke. Houden van betekent nu juist dat ik niets meer hoeft te verbergen. Als iemand zegt dat hij van mij houdt, dan geeft hij mij de vrijheid om te zijn wie ik ben.
Gisteren hebben we het marketingmotto van Almere geïntroduceerd bij de gemeenteraad. Geen nieuwe slogan, maar een motto dat de campagne moet dragen: Almere houdt van jou. Dat is dezelfde totaalverklaring. Het is net zo onvoorwaardelijk: je bent welkom in Almere met je hele hebben en houden, met al je goede en slechte kwaliteiten. Almere houdt van jou betekent: de stad biedt je alle vrijheid om te zijn wie je bent. En we zullen ons best doen om dat elke dag waar te maken.